Annelik dayanışması, kadın kadının yurdudur anlayışıyla yeni annelerin birbirine destek olarak güçlendiği eşsiz bir bağdır. Annelik kabilesiyle bu dayanışma, annelerin yolculuğunu kolaylaştırır ve güçlendirir.

Anne olmak, dünyadaki en özel yolculuklardan biri. Ancak, bu yolculuk maalesef bazen bir yarışa veya “en doğruyu yapma” çabasına dönüşebiliyor. Yeni anneler, sadece bebekleri için en iyisini yapma gayretindeyken, bir yandan da çevreden gelen yargılar ve tepkilerle baş etmek zorunda kalabiliyorlar. 

“Ben bebeğimi emziriyorum, sen emzirmiyor musun?” gibi sorular ya da kayınvalide, anne veya teyzeden gelen “Bizim zamanımızda bebekler böyle büyütülürdü” gibi ifadeler, yeni anneler üzerinde büyük bir baskı yaratabiliyor. Bu baskılar, zaten hassas olan bir dönemde annenin stres seviyesini artırabilir ve hatta kendine olan güvenini zedeleyebilir. 

Anneler Arasındaki Yargılamanın Kökenleri
Bu yargılayıcı tutumlar genellikle iyi niyetle yapılır, ancak altında kıyaslama ve bireysel tercihlere müdahale eğilimi yatar. Toplum, annelere tek bir doğru yol sunar gibi görünse de, gerçeklik çok daha karmaşıktır. Anneler, bir diğerini yargılarken aslında kendi seçimlerini doğrulamaya çalışıyor olabilirler. Örneğin, bir anne emzirmenin en iyi yol olduğuna inanıyorsa, mama kullanan bir diğer anneyi eleştirmek onun kendi tercihini haklı çıkarma çabası olabilir.

Ancak bu yargılamalar, anneler arasında bir bağ kurmak yerine çatışma yaratır. Anneler arasındaki dayanışma, bu gibi durumlarda hayati önem taşır. Clarissa Pinkola Estés’in “Kurtlarla Koşan Kadınlar” kitabında dediği gibi: “Kadınlar birbirlerini koruduğunda, birbirlerine ışık tuttuğunda, bir toplumun en güçlü ağı örülür.”

1. Herkesin Yolculuğu Farklıdır
Her anne, her bebek ve her aile biriciktir. Bir bebek emzirilerek, diğeri mama ile büyüyebilir. Bazı aileler birlikte uyumayı tercih ederken, bazıları ayrı uyuma düzenini benimseyebilir. Her kararın ardında bir gerekçe vardır ve bu gerekçeleri dışarıdan bakan birinin tam olarak anlaması mümkün değildir. Önemli olan, annenin ve bebeğin mutlu ve sağlıklı bir bağ kurmasıdır.

Bu süreçte, kadınların içsel sezgilerini dinlemeleri son derece değerlidir. Anneler olarak kendi sesinize güvenmek, başkalarının dayatmalarından sıyrılmanın ilk adımıdır. Estés’in de dediği gibi: “Her kadın, içindeki vahşi kadını uyandırmalıdır. Çünkü bu kadın, neyin doğru olduğunu bilendir.”

2. Sınırları Belirleyin
Çevrenizden gelen yargılayıcı sözler sizi üzüyorsa, net sınırlar koymak önemlidir. Örneğin, “Bu bizim ailece aldığımız bir karar ve böyle devam etmek istiyoruz,” diyerek konuşmayı kibarca kapatabilirsiniz. Unutmayın, sizin ve bebeğinizin hayatı hakkında en doğru kararlara sadece siz sahip olabilirsiniz.

Bu tür sınırlar koymak, hem sizi hem de çevrenizdekileri daha sağlıklı bir iletişime yönlendirebilir. Sınır koymak, “hayır” diyebilmek ve kendi ihtiyaçlarınızı önceliklendirmek anlamına gelir. Bu, suçluluk duygusunu bir kenara bırakmayı gerektirir.

3. Destek Grubu Oluşturun
Kendinizi anladığınız ve desteklendiğinizi hissettiğiniz bir grup bulmak, bu yolculukta sizi rahatlatabilir. Diğer annelerle duygu ve deneyimlerinizi paylaşabileceğiniz bir topluluk, hem moral verici hem de ilham kaynağı olabilir. Sosyal medyada ya da yerel topluluklarda bu tarz grupları bulabilirsiniz.

Bu noktada, “sisterhood” (kız kardeşlik) duygusunu hatırlamak önemlidir. Kadınlar arasında dayanışma ve empati, annelik yolculuğunu çok daha kolaylaştırabilir. Herkesin aynı mücadeleleri verdiğini bilmek, yalnız olmadığınızı hissettirir. “Bir kadının en büyük desteği başka bir kadındır” sözü tam da bu durumu özetliyor.

4. Mükemmeliyetçiliği Bırakın
Her şeyin en doğrusunu yapma kaygısı, hem annenin hem de bebeğin keyfini kaçırabilir. Yanlış kararlar verebilirsiniz, önemli olan bu hatalardan ders çıkarabilmek. Mükemmel bir anne olmaya çalışmayı bir kenara bırakıp, kendi yolunuzu bulmaya odaklanın.

Bir annenin, “Her zaman her şeyi doğru yapmak zorunda değilim” diyebilmesi, hem kendisine hem de bebeğine bir özgürlük alanı sunar. Ayrıca, mükemmeliyetçilikten uzaklaşmak, bebeğinizle daha doğal bir bağ kurmanıza yardımcı olabilir.

5. Kendinizi Şefkatle Kucaklayın
Yeni bir anne olarak çok şeyle uğraşıyorsunuz ve bu kolay bir iş değil. Kendinizi yargılamak yerine, başarılarınıza odaklanın. Zorlandığınız anlarda kendinize, “Elimden gelenin en iyisini yapıyorum,” demeyi unutmayın.

Bir başka önemli nokta ise, kendi duygularınızı kabul etmektir. Bazen yorgun, bazen endişeli ya da üzgün hissedebilirsiniz. Bu duyguların hepsi geçicidir ve anneliğin doğal bir parçasıdır. Kendinize karşı şefkatli olun; çünkü kadın olmak ve anne olmak, bebeğinizin dünyasını aydınlatırken, kendi iç dünyanıza da ışık tutmayı gerektirir. Bu yolculukta, kendi iç dünyanızı beslemeniz, bebeğinizle aranızdaki bağı güçlendirirken çevrenizdeki insanlara da ilham olacak bir ışık yayacaktır.

6. Eleştirilerden Pozitif Yönler Çıkarın
Bazı eleştiriler, iyi niyetle yapılabilir. Örneğin, annenizin veya kayınvalidenizin bir tavsiyesi çok eski bir yönteme dayansa da, içinde sizin işinize yarayabilecek bir bilgi barındırabilir. Eleştiriyi tamamen reddetmek yerine, faydalı bulabileceğiniz kısımları ayıklayıp kullanabilirsiniz.

Ancak, size zarar veren veya suçluluk hissettiren yorumlara kulak tıkamakta özgürsünüz. Sizin ve bebeğinizin ihtiyaçları, her şeyden daha önemlidir.

7. Kendinize Zaman Ayırın
Anne olmak bir bütün, ancak bu kimliğinizin tümü olduğu anlamına gelmiyor. Kendinize zaman ayırın; bir kitap okuyun, sevdiğiniz bir diziyi izleyin ya da kısa bir yürüyüşe çıkın. Bu anlar, şöyle bir nefes almanızı ve kendinizi yeniden toparlamanızı sağlar.

Bir kabile duygusu yaratmak, bu noktada çok önemlidir. Komşularınızdan, arkadaşlarınızdan ya da ailenizden yardım istemekten çekinmeyin. Bazen bir saatlik bir mola, tüm enerjinizi tazelemek için yeterlidir.

8. Annelik Kabilesinin Gücü ve Jung’un Arketipleri
Annelik, bireysel bir yolculuk gibi görünse de, aslında tarih boyunca “birlikte büyütme” ilkesine dayanır. Çocuk yetiştirmek, sadece bir annenin değil, tüm bir topluluğun sorumluluğudur. Modern dünyada bu anlayış kaybolmuş gibi görünse de, dayanışma ve yardımlaşmayı hatırlamak mümkündür.

Carl Jung’un kadın arketipleri bu bağlamda ilham vericidir. Jung, kadınların içinde “Anne”, “Kahraman”, “Bakire” ve “Bilge Kadın” gibi farklı arketiplerin var olduğunu söyler. “Anne” arketipi, hem biyolojik hem de toplumsal olarak besleyici, şefkatli ve koruyucu bir figürü temsil eder. Ancak, annelik yalnızca biyolojik bir durum değildir; bir toplumu beslemek, desteklemek ve bir arada tutmak da annelik rolünün bir parçasıdır.

Birlikte büyütme kavramı, kadınlar arasındaki bağları güçlendirebilir. Örneğin, geçmişte kadınlar yemek pişirme, çocuk bakımı ve diğer işler için bir araya gelirdi. Bu sadece iş yükünü hafifletmekle kalmaz, aynı zamanda duygusal destek sağlar. Bugün, bu kabile duygusunu yeniden canlandırmak mümkün. Bir anne grubuna katılmak, komşularla dayanışma oluşturmak ya da çevrenizdeki annelerle iletişim kurmak, bu bağları yeniden inşa etmenin yollarından bazılarıdır.

Clarissa Pinkola Estés’in dediği gibi: “Kadınlar, birbirlerini desteklediğinde, mucizeler yaratır.” Bu mucizeler, sadece çocuklar için değil, anneler için de bir güç kaynağıdır. “Kadın kadının yurdudur” anlayışıyla, annelik kabilesini büyütmek ve kadınlar arasındaki dayanışmayı artırmak hepimize iyi gelecektir.

Sonuç
Yeni annelik, kendi kurallarınızı kendinizin koyması gereken özel bir dönemdir. Toplumun ya da çevrenizin size dayattığı fikirlerden sıyrılın ve kendi yolunuzu izleyin. Bu süreçte yargıları bir kenara bırakıp, sevgi dolu ve kendinize şefkatli bir şekilde ilerlemek, hem sizin hem de bebeğiniz için en iyisidir. Unutmayın, siz harika bir iş çıkarıyorsunuz!